دلم برای خط کشی کنار دفتر مشق با خودکار مشکی و قرمز
برای گونیا و پرگار ونقاله وجامدادی
برای تخته پاکن و گچ های رنگی پای تخته
برای سر صف ایستادن ها
برای مبصر شدن ، برای خوب ها و بد ها
برای ترس از سوال معلم
برای لیوان های آبی که تا میشدن
برای زنگ تفریح
برای تمرین های حل نکرده و اضطرابش
برای روز نامه دیواری درست کردن
دلم واسه هیچکدومشون تنگ نشده!!!!!!!
خدااااااارو هزار مرتبه شکر که تموم شد ....
والا چی بود ...همش بد بختی ، استرس ....
میشه با هر دو لذت برد و کلی خاطره قشنگ ساخت
ولی توی مدرسه یه اجبار همه رو یه رنگ کرده... همه از یه شهر یه منطقه با یه لباس...
شاید این باعث میشه لحظات قشنگ تری تو ذهنمون نقش بنده