کاشان... دانشگاه دور افتاده از شهر... آدمایی که چندین دقیقه بی وقفه نگاهت میکنن... جمعه هایی که توش دیوارای خوابگاه برات تنگ تر میشه... همه اینا رو میشه تحمل کرد
تنها چیزی که خیلی آزار دهنده و سخته از نظر من سفر کردن تنها تو این جاده هاست
چندین ساعت...
تنها چیزی که خیلی آزار دهنده و سخته از نظر من سفر کردن تنها تو این جاده هاست
چندین ساعت...
بدون هم صحبت...
با یه موزیک توی گوشت...
سری که تکیه داده شده به شیشه و چشمایی که تمام مدت جاده رو دنبال میکنه...
و جمله ای که همش تو ذهنت تکرار میشه
«« چی میخواستم... چی شد »»
به هر حال... موفقیت رو واسه هر 27 نفرمون میخوام حتی آقای شعبانی که نمیدونم الان کجاست و چه میکنه
+ موزیک نوشت:
هر زمستون پیش از اینکه ریشه پابندت کنه
شاختو بردار و تمرین تبر کن با خودت
یا بساز و دونه دونه مرگ برگاتو ببین
یا بسوز و جنگلی رو شعله ور کن با خودت
